ഗണതന്ത്ര ദിനാശംസകള്‍!!!

കുട്ടികളില്‍ ദേശസ്നേഹം വളര്‍ന്നോട്ടെ എന്ന് കരുതി രാവിലെ തന്നെ രണ്ടിനേം പല്ലൊക്കെ തേപ്പിച്ച് ചായേം കുടിപ്പിച്ച് ദൂരദര്‍ശന് മുന്നില്‍ ഇരുത്തി. ചേച്ചിമാര്‍ ഡാന്‍സ് ഒക്കെ കളിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ചെറുതും കൂടെ ഇരുന്നു. എന്താണ് പതാക ഉയര്‍ത്തല്‍.. ആരൊക്കെ വരും, എന്തൊക്കെ ആണ് ചടങ്ങുകള്‍, എന്താണതിന്റെ പ്രാധാന്യം എന്നൊക്കെ ഒരു ക്ലാസും കൊടുത്തു. പണ്ടൊരു കാലത്ത് ഇത് കാണാന്‍ വേണ്ടി ടീ വി ഉള്ള വീട് തേടി നടന്ന കഥയൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.
വൈസ് പ്രസിഡന്റും, പ്രസിഡന്റും, മുഖ്യാഥിതിയുമൊക്കെ എത്തിയപ്പോള്‍ മകന്റെ ആദ്യ ചോദ്യം. ഇന്ത്യന്‍ റിപ്പബ്ലിക് ഡേയ്ക്ക് ഇവരെന്തിനാ ഇമ്പോര്‍ട്ടഡ് കാറില്‍ വരുന്നത് .. ഇന്ത്യന്‍ കാറുപയോഗിചൂടെ? വൈ ഡോണ്ട് ദേ കം ഇന്‍ എ മാരുതി ഓര്‍ നാനോ?
ഓ അതോ.. ഇതൊക്കെ ഹൈ സെക്യൂരിറ്റി ചെക്ക്‌ കഴിഞ്ഞ വണ്ടികള്‍ ആണ്. നമ്മുടെ കാറുകള്‍ക്ക് അതില്ല.
അവന്‍ ചിരിച്ചു. എന്നിട്ടിത് കഴിഞ്ഞിട്ട് നമ്മുടെ സെക്യൂരിറ്റി ഫോഴ്സ് ന്റെ ഷോ ഉണ്ടല്ലേ?
അല്ലമ്മേ ഈ റിപ്പബ്ലിക് ഡേ യുടെ മലയാളം വാക്കെന്താ? ഗണതന്ത്ര ദിവസ് എന്ന് ഹിന്ദിയില്‍ പറയുന്നല്ലോ ..
ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാത്ത ഭാവം നടിച്ച് ഗൂഗിള്‍ തപ്പി. പരമാധികാര രാഷ്ട്ര പ്രഖ്യാപന ദിനം എന്ന് ഗൂഗിള്‍ പറഞ്ഞു. എന്തോ അതില്‍ ഒരു ഗുമ്മില്ലാത്തത് കൊണ്ട് അത് വേണ്ടെന്നു വച്ചു. അവന്‍ വിടാതെ പിന്നേം ചോദിച്ചപ്പോള്‍ "ഗണതന്ത്ര ദിനം എന്നാണെടാ" എന്ന് ഒറ്റ ശ്വാസ ത്തില്‍പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേക്കും പത്രവും എത്തി. ഇതെന്താ അമ്മെ ഇത്രേം വലിയ ദിവസമായിട്ടു പത്രത്തിന്റെ ആദ്യ പേജില്‍ ഇതിനെ പറ്റി ഒന്നും ഇല്ലാത്തതു ഒരു വിഷ് പോലും. പത്രം അവന്റെ കയ്യില്‍ നിന്ന് വാങ്ങി ഉള്ളിലെ പേജുകളിലെ റിപബ്ലിക് ഡേ വിഷ് പേജുകള്‍ കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അവന്‍ പിന്നേം ചിരിച്ചു ഇതൊക്കെ അഡ്വര്‍റ്റൈസര്‌സ് ഫീച്ചര്‍ ആണമ്മേ..
നിനക്കിഡലിക്കെന്താടാ വേണ്ടത് ചട്ണിയോ സാമ്പാറോ?
ഞാന്‍ വിഷയം മാറ്റി.

 

ദാമിനി .. പോ! മരിച്ചു പോ!!!

ദാമിനി .. പോ! മരിച്ചു പോ!

കാരണം നീ അവിടെയെങ്കിലും സുരക്ഷിതയാണ്!

എങ്ങോട്ടാണ് നിനക്ക് തിരിച്ചു വരേണ്ടത്?

നിന്നെ പിച്ചിയെറിഞ്ഞ കാപാലികന്മാരുടെതല്ല കുറ്റം നിന്റെ വസ്ത്രധാരണത്തിലും അസമയത്തെ യാത്രയിലും ആണെന്ന് വാദിച്ച സമൂഹത്തിന്റെ ഇടയിലെക്കോ?

നിനക്ക് സംഭവിച്ച വേദന മുതലാക്കാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ സാമുദായിക സംഘടനകളിലേക്കോ??

നിന്റെ മുറിവുകളില്‍ നൊന്തു സ്വരമുയര്ത്തിയവരെ തീവ്രവാദികള്‍ എന്നും മുഖഛായം പൂശിയവര്‍ എന്നും പരിഹസിച്ചവരുടെ ഇടയിലെക്കോ?

നിന്റെ ജാതിയും മതവും സാമ്പത്തികവും അന്വേഷിച്ചു മിഡില്‍ ക്ലാസ് ആയിപ്പോയി അല്ലെങ്കില്‍ ഒപ്പം നിന്നേനെ എന്ന് പറഞ്ഞ് പിന്തിരിഞ്ഞവരുടെ ഇടയിലെക്കോ?

അവളെന്തിനു കുതറി? സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നെങ്കില്‍ കുടല് കേടുവരില്ലായിരുന്നു എന്നട്ടഹസിച്ച പിശാചുകളുടെ ഇടയിലെക്കോ?

എവിടെയ്ക്കായിരുന്നു നീ തിരിച്ചു വരണമെന്ന് പറഞ്ഞത്?

നിന്നില്‍ ആ ചെറ്റകള്‍ ബാക്കി വച്ച ചേതന ഊറ്റി കുടിക്കുവാന്‍ കാത്തു നില്‍ക്കുന്ന ഈ ചെന്നായ് കൂട്ടത്തിലെക്കോ?

നിനക്ക് ഞാന്‍ ആത്മശാന്തി നേരുന്നില്ല!

നിന്റെ അശാന്തി ഞങ്ങളിലേക്ക് ആവാഹിച്ച്ചെടുക്കുന്നു!!

ആ കാമവെറിയന്‍മാരുടെ ജഡം കാണുന്നതുവരെ ആ അശാന്തി ഞങ്ങളിലൂടെ ഉറഞ്ഞു തുള്ളും!!

                        

Yes!! It is the responsibility of the girls to dress fully covered so that their skin do not provoke them to rape the girls!! AGREED!

Yes! It is the responsibility of the girls not to go out after 7 p.m. and all those who are outside their homes after 7 are immoral! AGREED!

Yes! It is the responsibility of the girls not to resist when they are raped so that their internal organs stay intact!! AGREED!

Yes! It is the responsibility of the girls not to use cell phones because they flirt with them to provoke them to come and rape them!! AGREED!

Now.. Set those bastards free and send them to the roads..

It is our responsibility to stone them to death too!! .. not yours!!!

സന്ദീപ്‌

നവമ്പര്‍ 26, 2008

ഈശ്വരന്‍ എനിക്കൊരു മകളെ തന്നനുഗ്രഹിച്ച ദിവസം...

ICU വിലെക്കു നനഞ്ഞു വിറച്ച് കേറി വന്ന നഴ്സിനോട് എന്തു പറ്റിയെന്നു ചോദിച്ചു.
തെരിയലയാ?.. ഇന്നിക്കു പാണ്ടിച്ചേരീലെ നിഷാപ്പുയല്‍ അടിച്ചിരിച്ച്... ഒരേ മഴൈ!  എന്‍ കുടൈ പറന്തുടുച്ച്!

പണ്ടാറം!! ഈറ്റിങ്ങള്‍ക്ക് വേറെ പേരു കിട്ടീലെ എന്നു പിറുപിറുത്ത് ഞന്‍ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.  അവളെന്റെ ചാര്‍ട്ടെടുത്ത് എന്റെ പേരു നോക്കി എന്നിട്ടു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു...

മലയാളിയാണോ? ചമ്മല്‍ മറച്ചു ചോദിച്ചു...  അതെ എന്നവള്‍ മറുപടിയും പറഞ്ഞു.

അല്ലെങ്കിലും ഏതു നാട്ടില്‍ പോയാലും ഈ മാലാഖമാരില്‍ അധികവും മലയാളിക്കുട്ടികള്‍ തന്നെ ആയിരിക്കുമെന്ന് ഓര്‍ത്തില്ല.

ഇന്നത്തെ ദിവസം സംഭവ ബഹുലമാണ് ചേച്ചീ.  മുംബൈ താജില്‍ തീവ്രവാദി ആക്രമണം നടന്നിരിക്കുന്നു.

അതെയോ? എന്തെങ്കിലും ആളപായം? പത്രമൊന്നു കിട്ടാന്‍ വഴിയുണ്ടോ?

നാളെ ഡ്യൂട്ടിയില്‍ നിന്നിറങ്ങീട്ടു സംഘടിപ്പിച്ചു തരാം.. അപ്പൊഴേയ്ക്കും ചേച്ചിയെ റൂമിലേക്കും മാറ്റും..

റൂമിലെത്തിയപ്പോള്‍ ആകെ ചൂടും... എല്ലവരും കുഞ്ഞിനു ചുറ്റുമാണ്..

ഇതെന്താ ആരും ഫാന്‍ ഇടാത്തെ?

ഇവിടെ ഇന്നലെ രാവിലെ മുതല്‍ പവര്‍ ഇല്ലായിരുന്നു മോളേ.. ആ ബെഡ്ഡില്‍ മനോരമയും മാതൃഭൂമിയുമൊക്കെയുണ്ട് എടുത്ത് വീശിക്കോ!

എല്ലാ പത്രങ്ങളുമുണ്ട് .. വെറുതേ ഒന്നു കണ്ണോടിച്ചു പോയി എല്ലാത്തിലും മുംബൈ അക്രമണം.. അതിന്റെ ചിത്രങ്ങള്‍.  അപ്പോഴാണ് മലയാളിയായ മേജര്‍ സന്ദീപിനെ കുറിച്ചുള്ള റിപ്പോര്‍ട്ട് കണ്ടത്.

മേജര്‍ എന്നതോ, ഇന്ത്യന്‍ എന്നതോ, മലയാളി എന്നതോ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല എന്റെ മനസ്സില്‍, എന്നെപ്പോലെ ഒരു അമ്മയുടെ മകന്‍.. ഏക മകന്‍.  ധീരനായിട്ടാണ് അവന്‍ തന്റെ ജീവന്‍ നാടിനു വേണ്ടി അര്‍പ്പിച്ചതെങ്കിലും ആ അമ്മയ്ക്കു അവരുടെ മകനെ നഷ്ടമായിരിക്കുന്നു.  മുറിയില്‍ അപ്പോഴും ബഹളമാണ്... കുഞ്ഞിവാവയെ കളിപ്പിക്കുന്ന മകന്‍ അവന്റെ സന്തോഷം കണ്ട് ചിരിക്കുന്ന കുടുംബാംഗങ്ങള്‍.  ഇതുപോലെയൊക്കെ അന്നു ഈ പയ്യന്‍ ജനിച്ചപ്പോഴും അവര്‍ ആഹ്ലാദിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ലേ.  അവന്റെ ഓരോ ജീവിത ഘട്ടത്തിലും സ്വപ്നങ്ങള്‍ മെനഞ്ഞ് ഇത്രയും വലുതാക്കി പെട്ടെന്നൊരു നിമിഷം കൊണ്ട് ആ കാപാലികന്മാര്‍ അവരുടെ മകനെ..........  അടുത്ത ദിവസങ്ങളില്‍ അവരുടെ വാര്‍ത്തകള്‍ നിറഞ്ഞു നിന്നു.  പതാക പുതച്ചു കിടത്തിയിരിക്കുന്ന മകന്റെ മുഖത്തേക്കു നിസ്സഹായതയോടെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന അമ്മയുടെ ചിത്രം കണ്ടപ്പോള്‍ ചങ്കു തകര്‍ന്നു പോയി.  ആ പിതാവ് വികാര ഭരിതനായി എന്റെ മകനെ കാണാന്‍ ഒരു പട്ടിയും കേറി വരേണ്ടെന്നു പറയുമ്പോഴുമൊക്കെ ആ വേദന അതേ പോലെ എന്റെ ഉള്ളിലും നീറി.  അവര്‍ക്കു മനശ്ശക്തി കൊടുക്കണേ എന്നു ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു.  പിന്നീടൊരിക്കല്‍ അവരും ഒരു റിയാലിറ്റി ഷോയിലെ കുട്ടികളും സംവദിക്കുന്ന ഒരു പരിപാടി കണ്ടു.  ഒരു മകനെ നഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിലും ഇന്നു ലോകം മുഴുവന്‍ പല കോണുകളില്‍ നിന്നും സ്വന്തം മക്കളെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കുന്നവരുണ്ടെന്നും വിളിക്കാറുമുണ്ടെന്നും, സന്ദീപിന്റെ പേരില്‍ അവര്‍ ഇപ്പോള്‍ പല സേവനങ്ങളും ചെയ്യുന്നു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കേട്ടപ്പോഴൊക്കെ അഭിമാനം തോന്നി.

ഈ കഴിഞ്ഞ മെയ് 7 നു കോഴിക്കോട് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ പോണ്ടിച്ചേരി വണ്ടിക്കായി കാത്തു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു.  യെഷ്വന്തപുര വണ്ടി  സ്റ്റേഷനിലെത്തിയതും ഞങ്ങളിരുന്നതിന്റെ പിന്‍ വശത്തു നിന്നു വണ്ടിയിലേക്കു ഓടിക്കേറിയ ആളുകളില്‍ ഒരു മുഖം മനസ്സിലുടക്കി... ഓര്‍ത്തെടുക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും അവര്‍ അകത്തു കടന്നിരുന്നു.  അതവരല്ലേ അമ്മേ.. മേജര്‍ സന്ദീപിന്റെ അമ്മ.. ധനലക്ഷ്മി ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍... അതെ ആണ്.. എനിക്കുറപ്പുണ്ട്.. ച്ഛേ.. ഇത്ര നേരം ഇവിടെയുണ്ടായിട്ട് ഇപ്പോഴാണല്ലോ ദൈവമേ കണ്ടത്... അല്ലെ?

ഞങ്ങള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.. അവരുടെ കൂടെ വന്നവര്‍ പുറത്തു നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.. നീയൊന്നു പോയി ചോദിച്ച് നോക്ക്.. ഉറപ്പാണെങ്കില്‍.. അനുജന്‍ പറഞ്ഞു.

ആ കേറിയത് മേജര്‍ സന്ദീപിന്റെ അമ്മയും അച്ഛനും അല്ലേ?

അതേ.. ഞാന്‍ സന്ദീപിന്റെ അമ്മയുടെ അനുജത്തിയാണ്.  അവരെ പുറത്തേയ്ക്കു വിളിയ്ക്കണോ?

വേണമെന്നില്ല.. ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ട!  അവര്‍ ഉള്ളിലേയ്ക്കു പോയെന്നു തോന്നുന്നു.

അവരോടിത്തിരി നേരം സംസാരിച്ചു.

സന്ദീപിന്റെ പിറന്നാളിനു വന്നതാണ്‍ അവര്‍..

അറിയാം മാര്‍ച്ച് 15 നു അല്ലേ .. കോഴിക്കോട്ടുകാര്‍ എന്നൊരു ഗ്രൂപ്പുണ്ട്.  അതില്‍ കുറെ പേര്‍ പിറന്നാളാശംസകള്‍ ഇട്ടിരുന്നു.  അന്നു ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഡിസ്പ്ലേയിലും സന്ദീപ് ആയിരുന്നു.

അതെയോ?  നിഷ കോഴിക്കോട് എവിടെയാണ്? ചെറുവണ്ണൂരാണ് ഞങ്ങളുടെ വീട്.  ഇനി വരുമ്പോള്‍ വരണം.

ഞാന്‍ തിരിച്ചു വന്നു വിശേഷങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍ .. അങ്ങോട്ട് നോക്ക്.. നിന്നെ വിളിക്കുന്നു എന്നു അമ്മ!

തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ സന്ദീപിന്റെ അമ്മ.  കൈ നീട്ടി വിളിക്കുന്നു.  ഓടിച്ചെന്നു ആ കൈകളില്‍ പിടിയ്ക്കുമ്പോള്‍ എന്തു പറയണം എന്നു അറിയില്ലായിരുന്നു.  സന്തോഷമുണ്ട്.. കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞതില്‍.. അഭിമാനവും.. എന്നു പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.  എന്തൊക്കെ ചോദിച്ചു .. ഞാനെന്തൊക്കെ മറുപടി പറഞ്ഞു എന്നൊന്നും ഒരു ഓര്‍മ്മയുമില്ല.  ഭാരതാംബയ്ക്കു വേണ്ടി ധീരതയോടെ ജീവനര്‍പ്പിച്ച ആ കുഞ്ഞനുജനെ പിടിച്ചു നടത്തിച്ച ആ കൈകള്‍ എന്റെ ഉള്ളം കയ്യില്‍!!!  തൊട്ടു പിന്നില്‍ സന്ദീപിന്റെ അച്ഛന്‍.. ഉള്ളില്‍ പോയി ഒരു കവര്‍ കൊണ്ട് വന്നു.  മകന്റെ പിറന്നാളിന്റെ അന്നു പ്രിന്റ് ചെയ്ത ഒരു ഗ്രീറ്റിംഗ് കാര്‍ഡ്.  ഇതു നിഷയ്ക്കാണ്.. അവരതെന്റെ നേര്‍ക്കു നീട്ടി.. സന്ദീപിന്റെ ചിത്രവും.. സന്ദീപിന്റെ വാക്കുകളും ഉള്ളില്‍ പ്രിന്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.

നന്ദി.  ഞാന്‍ വിളിക്കാം... എന്നു പറഞ്ഞു.  അവര്‍ ഫോണ്‍ നമ്പര്‍ തന്നു.  അപ്പോഴേയ്ക്കും അവരുടെ വണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു...

എനിക്കും കിട്ടി ഒരു ഹ ഹ ഹ!!!

ആദ്യമായി ബ്ലോഗുകള്‍ ആക്ക്രാന്തം പിടിച്ച് വായിച്ചിരുന്ന കാലം.. ഏതു ബ്ലോഗില്‍ പോയാലും കാണാം...”സജ്ജീവേട്ടന്‍ വരച്ച ഞാന്‍” എന്ന പേരിലൊരു ചിത്രം... (ഈയിടെയായി.. ഒന്നല്ല...വേറെയും കുറെ വരയന്മാര്‍ ... “ബിജു വരച്ചത്” “നന്ദന്‍വരച്ചത്”..)... കുടമെടുത്ത്, പേന പിടിച്ച്, പല്ലുന്തി, വയറുന്തി... അങ്ങനെ പലരേയും വിവിധ തരം പുലികളായും, ആനകളായും വേര്‍തിരിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നു ഹ ഹ ഹ!

എനിക്കും വേണം ഒന്ന് .. എന്നെങ്കിലും എറണാകുളം പോകുമ്പോള്‍.. അവിടെ പോയി ഞെട്ടിക്കണം.. എന്നിട്ടൊരു ചിത്രം വാങ്ങി എനിക്കും ഞെട്ടണം!

ഹേയ്.. ഞാനിപ്പൊ വരച്ചു തരാം.. ഈ ഫോട്ടോയില്‍ ഒരു ക്യാരിക്യാച്ചറിനു പറ്റിയ മുഖമാണ്... പറഞ്ഞു നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം...  പടമെത്തിപ്പോയി!...കഷണ്ടി കേറി.. കണ്ണു തുറിച്ച്.. മുടിയഴിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ഒരു ഭീകരി!... ഇതാരാ..?  ആ ചോദ്യം പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ ഉടനെ വന്നു ഒരു സ്മൈലി!....

ങാഹാ.. അത്രയ്ക്കയൊ...ഊണേശ്വരം പോയി അവിടെ സംഭാരത്തില്‍ ആറാടി നില്‍ക്കുന്ന ഹ ഹ ഹ തമ്പുരാ‍നെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ മൌസു കൊണ്ട് മേലോട്ടും താഴോട്ടും, ഇടത്തോട്ടും വലത്തോട്ടും ചാടിച്ച്.. ഉരുട്ടി.. മുക്കി.. തെറിപ്പിച്ച്... ഹൊ സമാധാനമായി.... ഹല്ല പിന്നെ!

ഊണേശ്വരം വാഴും 120 കിഗ്രാന്‍ തമ്പുരാന്‍ കനിഞ്ഞരുളിയ ഹ ഹ ഹ രചനയില്‍ “കണ്ണു തള്ളിപ്പോയ” ഞാന്‍!!!

നാലു തലമുറകളുടെ ആറാം തമ്പുരാന്‍!!!

അത് വാഴയിലയില്‍ പൊതിയണം.. ആ പാത്രം വനജടെ വീട്ടിലേക്കാണ് ... പുഷ്പേ.. ഇതൊന്നു കവറിലാക്കി കൊടുക്ക്‌ ...
അടുക്കളയില്‍ ബിരിയാണി പൊതിയല്‍ തകൃതി!
പുറത്ത് പന്തല്‍ പിരിക്കലും ബഹളവും!
പുയ്യാപ്ല അനുജന്മാരും കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് സൊറ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു ...
ഒറ്റയ്ക്കായ പോലെ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് പദ്മ രക്ഷയ്ക്കെത്തിയത് ... ഇത് പുഷ്പ്പെളേമ.. ഇത് ബേബിയെളേമ.. പൊന്നു.. വിദ്യ..അവള്‍ ഓരോരുത്തരെയായി പരിചയപ്പെടുത്തി... ആരും പറയില്ല അവള്‍ ഒരു മറാത്തിയാണെന്നും ആ കുടുംബത്തിലെത്തിയിട്ട് മൂന്നു മാസമേ ആയിട്ടുള്ളൂ എന്നും.  അത്ര പെട്ടെന്ന് മലയാളവും മത്തിക്കറിയും എല്ലാം അവള്‍ വശത്താക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു...
നമുക്ക് അമ്മച്ചിയോട്‌ വര്‍ത്താനം പറഞ്ഞിരിക്കാം ...
അമ്മച്ചി ഒരു സോഫയിലിരുന്നു TV കാണുകയായിരുന്നു .. ഞങ്ങള്‍ അമ്മച്ചിയുടെ വലതും ഇടതുമായി ഇരുന്നു.  മൂന്നു മാസങ്ങളുടെ വ്യത്യാസത്തില്‍ ആ വീട്ടിലെ മരുമക്കളായവര്‍...
"അമ്മച്ചി എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്?"
"ഈ വീടിനു വലുപ്പം പോര .. മൂന്നു കിടപ്പ് മുറിയല്ലേ ള്ളൂ.. പാവം കുഞ്ഞോന്‍.. സോഫയില്‍ കിടക്കണ്ടേ ഇന്ന്?  നമ്മടെ കടലുണ്ടീലെ വീട്ടില് തോനെ മുറി ണ്ട് .. പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം.. ഓരോരുത്തര് ഓരോ ദിക്കിലല്ലേ?"
"അമ്മച്ചിക്കെത്ര മക്കളുണ്ട്?"
അമ്മച്ചി ഓരോരുത്തരെയായി പറഞ്ഞു... എല്ലാം കിറുകിറുത്യം .. ഞങ്ങളോട് പതിദേവന്മാര്‍ പറഞ്ഞതും അന്ന് കല്യാണത്തിനു കണ്ടവരും ... പക്ഷെ അവസാനം ഒരു "ചെറിയ മോന്റെ" കാര്യം പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായില്ല..
"ഓനെപ്പഴും തെരക്കാ.. ചായപ്പൊടിക്കച്ചോടാണ് പണി..."
ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം നോക്കി.. ഒരു പിടിയുമില്ല ..
"ഇന്ന് കല്യാണത്തിനു വന്നിരുന്നോ അമ്മച്ചി?"
"ഓനെങ്ങന്യാ വര്വാ... ഓന്‍ ജയിലിലല്ലേ?"
"ജയിലിലോ? അതെന്തേ?"
"അത് ശേഖരന്റെ കയ്യ് വേട്ടീലെ? അതോണ്ടാ... ആ ശേഖരന്‍ ഒരു ചവണയാണ് .. അതോണ്ട് ന്‍റെ മോന്‍ ഓന്റെ കയ്യങ്ങുട്ട് വെട്ടി!"
ഈശ്വരാ..! നല്ല കുടുംബം .. വെറുതെയല്ല ഇവര്‍ നമ്മളോട് ഈ കഥ ഒളിച്ചു വച്ചത്... ന്റുപ്പുപ്പാന്‍റെ ആനക്കഥകളൊക്കെ പറഞ്ഞ അവര്‍ ഇത് മനപ്പൂര്‍വം നമ്മളോട് പറഞ്ഞില്ല!!! ഞങ്ങളങ്ങനെ സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ കുഞ്ഞോന്‍ അവിടേക്ക് വന്നു.
അങ്ങനെ വിട്ടാല്‍ പറ്റില്ലല്ലോ ചോദിച്ചിട്ട് തന്നെ കാര്യം!
"ഏതു ചെറിയ മോന്‍?.. ചായപ്പൊടിക്കച്ചോടോ?"എനിക്കറിയില്ലല്ലോ ?
ഞങ്ങള്‍ പിന്നെയും വിട്ടില്ല.. ആ "ഭീകര സത്യം" പുറത്തെടുത്തു ..
ഒരു ഞെട്ടല്‍ പ്രതീക്ഷിച്ച ഞങ്ങളെ അവന്‍ ഞെട്ടിച്ചു ... വീണുരുണ്ട്‌ ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി എല്ലാവരും ..
"ചേച്ചി.. ആ മോന്റെ പേരൊന്നു ചോദിക്ക് അമ്മച്ചിയോട്‌..!"
അത് കേട്ട പാതി അമ്മച്ചി പറഞ്ഞു "നീലകണ്ടന്‍!"
കുഞ്ഞോന്‍ അത് മുഴുമിപ്പിച്ചു .. "മംഗലശ്ശേരി നീലകണ്ടന്‍!"
അമ്മച്ചി "ദേവാസുരം" ഒരു പത്ത് മുപ്പതു പ്രാവശ്യം കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും .. അതിനെങ്ങനെയാ മാമന്‍ ലാലേട്ടന്റെ സിനിമ കാസെറ്റുകള്‍ ശേഖരിച്ചു വച്ചിരിക്കുകയല്ലേ... മാമനൊരു അടിപൊളി ലാലേട്ടന്‍ ഫാന്‍ ആണ്..
പിന്നീടൊരിക്കല്‍ അമ്മച്ചി ഒരു വരിക്കച്ചക്ക ആരെയും തൊടാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ വച്ചിരുന്നു.. നീലകണ്ടന് കൊടുക്കാന്‍ ... മോന്‍ രാമനാട്ടുകരയില്‍ ഷൂട്ടിങ്ങിന് വന്നിട്ടുണ്ടെന്നും പോയി കൊടുക്കാമെന്നും പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് മാത്രം അമ്മച്ചി പേരക്കുട്ടികള്‍ക്ക്‌ സമ്മതം കൊടുത്തത്രേ... അമ്മയൊരിക്കല്‍ വാങ്ങികൊടുത്ത മുണ്ട് ആവശ്യമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു നീക്കി വച്ചുവത്രേ .. പിന്നെ അതും മോന്‍ കൊടുത്തയച്ചതാനെന്നു പറയേണ്ടി വന്നു അമ്മയ്ക്ക്..
അമ്മച്ചിയിലും അമ്മച്ചിയുടെ മക്കളിലും അവസാനിക്കുന്നില്ല ഈ ഭ്രമം!
മൂന്നാം തലമുറയിലാണ് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ ... ലാലേട്ടന്റെ കാലഘട്ടത്തില്‍ ജീവിക്കുന്നത് തന്നെ മഹാഭാഗ്യം എന്ന് വാദിച്ചു ജയിക്കുന്നവര്‍!
അന്ന് ഒരു വിവാഹക്ഷണക്കത്ത് ഡിസൈന്‍ ചെയ്യുകയായിരുന്നു പദ്മ..
"മധുവേട്ടാ .. നിങ്ങള്‍ ആരാധിക്കുന്ന ദൈവം ആരാണ്?"
"മോഹന്‍ ലാല്‍"... ഉത്തരം ശടേന്ന് വന്നു!
"അയ്യോ അതല്ല.. ദൈവം.. ഈ കല്യാണക്കത്തിന്റെ ആദ്യം ഇടാനാ.. ഗണപതിയാണെങ്കില്‍ "ഗണപതയേ നമ:"... ശിവനാണെങ്കില്‍ "നമശിവായ".. ദേവിയാണെങ്കില്‍ "അമ്മേ നാരായണ" അതുപോലെ ...
"ഓ പഞ്ച് ലൈന്‍! ങ്ങള്  - നീ പോടാ മോനെ ദിനേശാ ന്ന് ഇട്ടോ .. അല്ലെങ്കില്‍ സവാരി ഗിരി ഗിരി..
ഒരു കൂട്ടച്ചിരിയില്‍ ആ ഡിസൈനിംഗ് അവസാനിച്ചു .. കത്തിലെന്തടിച്ചു എന്നോര്‍മ്മയില്ല!
അവിടെയും അവസാനിക്കുന്നില്ല ...
അവധിക്കാലം കഴിഞ്ഞ് പോണ്ടിച്ചേരിയിലേക്ക് വരുന്ന തീവണ്ടിയില്‍ കുറെ നഴ്സിംഗ് വിദ്യാര്‍ഥിനികള്‍.. അവരേതോ സെമിനാറില്‍ പങ്കെടുക്കുവാന്‍ വരുകയായിരുന്നു..
"കുട്ടാ .. നീ ഏതു ക്ലാസ്സിലാ?"
"ഞാന്‍ ഒന്നാം ക്ലാസ്സില്‍"
"പോണ്ടിച്ചേരിയില്‍ തമിഴല്ലേ .. നിനക്ക് വിജയ്‌ ആണോ രജിനിയാണോ ഇഷ്ടം?"
"എനിക്ക് നരന്‍!"
"ഓ.. നരൈന്‍ .."... എന്‍റെ ഖല്‍ബിലെ വെണ്ണിലാവു നീ നല്ല പാട്ടുകാരാ ... അവരില്‍ ചിലര്‍ പാടി തുടങ്ങി.
"നരൈനേം ഇഷ്ടാണ്.. പക്ഷെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് നരന്‍..."
ഓ ഓ ഓ ...ഞാനൊരു നരന്‍.. പുതു ജന്മം നേടിയ നരന്‍... അവനും തിരിച്ചു പാടി..
"അതെന്താ മമ്മുട്ടി അങ്കിളിനെ ഇഷ്ടല്ലാ?"...
"ഇഷ്ടാണ് .. പക്ഷെ നരന്റെ മസ്സില് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?".. ഇങ്ങനെ.. അവന്‍ സര്‍വ്വ ശക്തിയുമെടുത്തു അവന്റെ കൈ മടക്കി മസ്സില് പെരുപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു...
പുത്രന്റെ മനസ്സില്‍ ഈ ആരാധന പൊട്ടി മുളച്ചത് അത് വരെ അറിവില്ലാതിരുന്ന ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം നോക്കി ...
മകനായി... സുഹൃത്തായി ... ജ്യേഷ്ടനായി... ഗുരുവായി.. നാലു തലമുറയെ കയ്യിലെടുത്ത ആറാം തമ്പുരാന്‍!

Amma

Dear Mom

As most daughters, I too gave you pains and worries..

I found most of your opinions silly and outdated..

I blamed you for my lonely childhood though I knew it hurt you more

You always said that I will understand when I become a mother.

As most daughters I screamed and yelled at you

When things went wrong or not as I wished them to be

As most mothers you had been so patient to me

And consoled me that things will be alright and that too shall pass.

As most daughters…

I never bothered to know why you never felt hungry most times

Or why you never liked good and expensive dresses

I never bothered to even notice those tears

Which you always tried to hide from us.

I wondered how you never knew when you were sick

I wondered why you never felt tired

I still remember you always prayed for us and never for you

You always made sure that we get the best…

And yes, now I know, though I have just begun the journey of motherhood.

Now I hear those extra heartbeats of a mother.

I now realize that a mother has no right to fall sick or feel tired

I know why mothers are outdated and silly sometimes ..

Now I know why you did not sleep when I had exams

And felt hungry only after all of us are fed well

Your lack of dress sense lack of interest in hobbies

Everything is now clear to me…

I am proud I am your daughter and love you more now

Love you for the way you guided me through my decisions

Love you for being very strict and for those broken chattukams*

Love you for the unconditional love…

Love you for being you…

HAPPY MOTHER'S DAY!...

* -   "Chattukam" means nothing but the dosa ladle... My mom's one and only weapon.  They never had a proper shape in our house as she had to use it more often on me and my bro'. 

അതെവിടെ?

രംഗം ഒന്ന് 

പതി ദേവന്‍ പതിവ് പോലെ തിരക്കിലാണ് .... എട്ടേ മുക്കാല് വരെയുള്ള പത്രം വായന കഴിഞ്ഞ് ഒന്‍പതു മണിക്കുള്ളില്‍ ഉള്ള പതിനഞ്ചു മിനിട്ട് കൊണ്ട് റെഡി ആയാലെ ഒന്പതെ അഞ്ചിനുള്ള ബസ്‌ കിട്ടുകയുള്ളൂ .. എന്നാലേ ഒന്പതരക്കുള്ളില്‍ കാര്‍ഡ് സ്വൈപ്പാന്‍ പറ്റുകയുള്ളൂ... അവിടന്ന് പുറപ്പെടാന്‍ എത്ര വൈകിയാലും ഓഫീസില്‍ എത്താന്‍ ഒരിക്കലും വൈകാത്ത വിശ്വസ്ത സേവകന്‍..

ഈ പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് അടുക്കളയിലും തകൃതി പണി.. ഒരടുപ്പില്‍ ദോശ.. മറ്റേതില്‍ സാംബാര്‍... ഹേയ്... ചായ ഇപ്പോഴല്ല! കുളി കഴിഞ്ഞ് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ പോകുമ്പോഴേ ചായ വയ്ക്കാവൂ.. എന്നാലേ ദോശക്കൊപ്പം ആവി പറക്കുന്ന ചായ കൊടുക്കാന്‍ പറ്റുള്ളൂ... ഇനി ചൂടെങ്ങാനും കുറഞ്ഞാല്‍ "എടോ.. ചായക്ക് നേരിയൊരു പനി.. പാരസെറ്റമോള്‍ വേണ്ടി വരും!" അല്ലെങ്കില്‍ "നീയിതു വെയിലത്തെങ്ങാനും വച്ചിരുന്നോ .. ഇതിനെന്താ ഒരു ചെറിയ ചൂട്" എന്നൊക്കെ കേള്‍ക്കേണ്ടി വരും ...

എടോ.. അതെവിടെയാ .... കുളി കഴിഞ്ഞു പ്രാര്‍ത്ഥനയും കഴിഞ്ഞു പുറപ്പെടുകയായി.. എന്നത്തെയും പോലെ ഈ "അത്" മനസ്സിലുണ്ട് .. ഞാനത് മാനത്തു കാണണം...!!!

ഏത്?

അതെടോ.....ആ അത്..

ങ്ഹൂം... ഒരു പിടിയുമില്ല ... ഏതായാലും പോയി നോക്കാം.. ചായപ്പണി അവിടെ നിര്‍ത്തി...

ഒരു ഷര്‍ട്ട്‌ കയ്യില്‍ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട് .. അപ്പോപിന്നെ ഷര്‍ട്ട് അല്ലായിരിക്കും തിരയുന്നത് .. എന്ന് ഞാന്‍ ഊഹിച്ചു...

സോക്സ്‌ ആണോ തിരയുന്നത്?

അല്ലെടോ, മറ്റേ അത് എവിടെ? ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ തിരക്കിട്ട തിരച്ചിലിലാണ് പാവം.. ഇനി ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്‍ മാത്രം... ഒന്പത്തെ അഞ്ചിന്റെ ബസ്‌ ഇപ്പോഴെത്തും ...

ഓ.. എങ്കില്‍ പിന്നെ പാന്‍റ് ആയിരിക്കും ..കയ്യിലുള്ള ഷര്ട്ടിനു മാച്ചു ചെയ്യുന്ന ഒരു പാന്റെടുത്തു നീട്ടി..

അത് കയ്യില്‍ നിന്നും പിടിച്ചു വാങ്ങി തിരിച്ചു അലമാരയില്‍ തന്നെ വച്ചു, എന്നിട്ട് ദഹിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നോട്ടം!

ഇതല്ലെടോ! മറ്റേ അത്! .... ശബ്ദത്തിന് അല്‍പ്പം കട്ടി കൂടിയോ?

ദൈവമേ... ഞാന്‍ സഹായിച്ചതല്ലേ?

ങാ കിട്ടി!

ദേ.. കയ്യില്‍ വേറൊരു ഷര്‍ട്ട് ..

അപ്പോ ഷര്‍ട്ടല്ലേ കയ്യില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്? പിന്നെന്താ?

അല്ല... ഇന്ന് അതല്ല ഇതാണ് വേണ്ടത്!

“ചായ എടുത്തു വച്ചല്ലോ അല്ലെ?”

അയ്യോ ഇല്ല ....ഞാന്‍ ഷര്‍ട്ട് തിരയാന്‍ വന്നപ്പോ സ്റ്റവ് ഓഫാക്കി!

എന്നിട്ട് നീയാണോ കണ്ടുപിടിച്ചത് .. ഞാനല്ലേ?

ഇത് പഴയ കഥ !

രംഗം രണ്ട്

പശ്ചാത്തലം അത് തന്നെ .... പത്രം തലേക്കെട്ട് മുതല്‍ ലാസ്റ്റ് പേജിലെ ലാസ്റ്റ് ന്യൂസ്‌ വരെ വായിച്ചു കഴിഞ്ഞു... ഇനിയുള്ള തിരക്ക് പിടിച്ച ആ പതിനഞ്ചു മിനിട്ടുകള്‍ ... പതിവുകളിലൊന്നും ഒരു വീഴ്ചയുമില്ല !!

എടോ .. അതെവിടെ?

ഇപ്രാവശ്യം അനങ്ങിയില്ല! ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... ങാ അതല്ലേ? അത് അവിടെയുണ്ടല്ലോ.. ഞാന്‍ പുട്ടുങ്കുറ്റിയില്‍ തേങ്ങയിട്ടു തുടങ്ങി ... ഇന്നത്തെ "അത്" എന്താണെന്നും എനിക്കറിയില്ല!

ഇത്തവണ ഞെട്ടിയത് ഞാനല്ല!! “ഏത്?” ചോദ്യം എന്നോടാണ്!

ഞാനും വിട്ട് കൊടുത്തില്ല .. പുട്ടുങ്കുറ്റിയില്‍ അരിപ്പൊടിയിട്ട് കൊണ്ട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു "ആ അതല്ലേ .. മറ്റേ അത് .. അത് അവിടെ വച്ചിട്ടുണ്ട് ...ആ അതിന്റെ മോളില്!!

വീണ്ടും തേങ്ങയിട്ടു കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആ രംഗം ഭാവനയില്‍ കണ്ടു.. ആ റൂമിലെ എല്ലാ "മുകള്" കളും തിരയുന്ന പതിദേവന്‍..!..

മറ്റേ അടുപ്പത്തു ചായയുടെ വെള്ളം തിളക്കുന്നു ..

ങാ കിട്ടി!

ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ അവിടെയുണ്ടെന്ന്!...

ചൂടുള്ള പുട്ടും കടലയും റെഡി ... ആവി പറക്കുന്ന ചായയും റെഡി... അതെ സമയം ആ "അത്" തിരയാന്‍ സഹായിക്കുകയും ചെയ്ത ഉത്തമ ഭാര്യ!!!

സത്യമായിട്ടും ഈ "അത്" എന്തായിരുന്നൂന്നു എനിക്കിപ്പോഴും അറിയില്ല ...

വിവര്‍ത്തനം: http://ranjusanju.blogspot.com/2009/11/athevide.html

Happy Vishu!

"Adharam madhuram vadanam madhuram

Nayanam madhuram hasitam madhuram

 Hrdayam madhuram gamanam madhuram

 Madhuraadhipaterakhilam madhuram"

Wishing you all a happy and prosperous Vishu!

Its All In The Genes!!

The evening of our wedding.  I was sitting alone.  All else were busy around.  Mother in law was busy packing off the biriyani pothikal (biriyani packets) to the relatives and neighbors, some women relatives busy helping her, father in law was busy with the panthal panikkar, brother-in-laws and my husband are with their friends outside, kids are running around fighting for the flowers and decorations…. I stood there alone with no one to talk to, when my co-sister, who is a non-Malayalee (Her mother tongue is Marathi) came to me asking, "Ottakkirunnittu boradikkunnundo? (getting bored?)"  Wow! she spoke good malayalam by then, though their wedding was just three months before…she gelled with the family so well.  I felt comfortable with her as we have been communicating through emails before.

Let's talk to ammachi, she said.  Ammachi is my MIL's mother.  Dressed in pristine white, in her late 80s, not a single grey hair, pretty grandmother of my husband.  We sat on her either sides and began talking to her.  As we both were new to that family, we asked her about the family, her sons and daughters.  All she said about her sons and daughters matched with what our husbands told us, but then she said she has a younger son who did "chayappodi kachodam (tea dust sales)" then.  She was so fond of this son, that whatever we talked, she ended up with this son.  Then came the shocking news… she said this son had to go to jail … "athu pinne avan Shekharante kai vettiyille.. athukonda jailil povandi vannathu!! (He is in jail, because he attacked Shekharan!)" I was shocked!.. after my translation to my co-siz, she was also shocked!  We are into such a family?? Our husbands were hiding this fact to us?  We chose their younger brother to get the truth.  But he began to laugh loudly after hearing it.  "chechi, aa makante perenthannu chodikkoo (ask her that son's name)"… before we could ask her, she said …. "Neelakantan!" and my BIL completed the name… "Mangalasseri Neelakantan!!!" (For those who still did not understand, it is a well known character done by Mohan Lal in movie Devasuram)

Oh My God! Now I could relate… so the chayappodi kachodam she said is the Kannan Devan's advertisement!!  BIL continued.. "Ammachi remembers everything… she recognizes everyone of us.. all her memory works just fine, but this Neelakantan somehow got into her brain cells.  ITs all because of our Maman who is an ardent fan of Lalettan and so he stocks all movie tapes of Mohan Lal.  She might have watched this movie N number of times."  This BIL, being a hardcore Mohan Lal fan, always entertained her by updating her with Mohan Lal news.  Not just him, all his cousins and friends.  On one day, he and his friends approached this co-siz to design a wedding invitation for his cousin.  The groom was also present.  To start the design with the God's line on top, she asked him who is his God of choice.  Mohan Lal, immediately came the reply.  After a roaring laughter there, she cleared.  See, the God you worship.  He again replied, "Yes, I worship him."  Controlling her laughter, she asked again, "see I am asking the God's name so that I can start the card design with the blessing line of that particular God.  For example, Shri Ganapataye Nama for Lord Ganapati, Nama Sivaya for Lord Shiva."  He nodded his head as if he got the point.  "Oh punch line!!! You write this.."  He gave her a choice.. either "Nee poda mone Dinesha" or "Savari giri giri"… I don’t remember if she could design a card on that day.

Last May, we were returning from Kerala after summer vacation and our compartment was filled with some nursing students who were visiting Pondicherry Institute of Medical Science for some seminar.  Ranju was upset that this time he got no kids to play with him.  He always used to get at least one kid to play in our journey.  After some time, the girls too were getting bored that they pulled Ranju to them and began talking to him.  After many questions, one of them asked him.. "Oh so you study in Pondicherry and speak Tamil well?... so tell me who is your favorite movie actor? Rajnikanth or Vijay?" 

They are good, but I like Naran.

Oh Naraine?.. ente khalbile vennilavu nee… a few of them began singing.

NO!... Naran! "Oooo njanoru naran.. puthu janmam nediya naran.." he replied in a song too!

Suddenly, the girls split into two groups.. one team began to kiss him and shake his hands and one from the other team asked him, "Mammotty uncle ne ishtallya? (You don't like Mammootty uncle?"

I like but Naranu nalla muscle aanu.. he said showing off his own muscles!

I said to my husband, "Its all in his genes.  The fourth generation with the same genes!"

PS:  I join thousands of Mohan Lal fans today wishing him on the Honorary DLitt conferred on him by the Sree Sankaracharya University.

Marriages are Made in Heaven!

He is tall... I am short...

He is thin... I am stout...

He rarely speaks... I am a chatterbox...

He likes sports... I like music...

He watches news channels... I watch humour and music shows...

I am a movie buff... He hates movies...

I trusted people from day one.. He always warned me to put a comma, not a full stop, to my views on anyone..

I am impulsive... He is cool headed...

I am emotional... He is rational...

Why?

Why me?

I asked God...

That’s how I make pairs.. he said

The best pairs! ..... 

Opposites attracts.. you see..

I did not want a repulsive partner for you..

Because you are special to me.. He smiled.

I am convinced!!!!

He never said I was beautiful..

Never compared my eyes to those celestial stars..

Never remembered my birthdays..

Never bought me any flowers or gifts..

Never took me to movies or parties..

But still I knew he was made for me..

And that he loved me more than anything in this world..

I have read those unspoken words right from his heart…

I never told him that he is the best man I know..

Never told him that I respect him for his wisdom..

Never told him that no one else would tolerate me like him..

Never showed him how much I love him..

We never walked hand in hand along the beaches..

I quarrel …..I shout …

I scream… I cry…

But he still loves me because he knows

Whatever I do.. I do it for him..

In all my priorities…everything begins with him..

Marriages ARE made in heaven!

In Memories Of...

How much I miss you today..

You've been with me all these years…

Always…

Wherever I went… I made sure that you were with me..

You did a lot to me.. too

From waking me up early in the morning..

Reminding me the important tasks of the day..

Keeping me in touch with my friends and relatives..

You brought many good news those days to me..

You brought music to our life wherever we went..

You made every moment in our life more memorable..

Life was easy with you..

Fixing my doctor appointments...

Booking an LPG cylinder..

Ordering a home delivery..

I never felt a burden..

Was so proud of you.. you were unique..

But at last…

Did you cry for help when you were drown in that mug of water?

I am sorry I did not hear you!!

I could not save you from death at that moment..

Nor my kids knew that you would die inside water and soap bubbles..

They just wanted you to look more shiny!

Because they loved you too…

But today.. you lie here as a soul less body on my palm..

Leaving those memories back…

And those glimpses of wonderful moments in our life..

Which I copied long back from your image folder to my computer!

People made fun of you as the bulky phone

Some asked it for an exchange for bricks

But you were hands full and handsome for me

Rest In Peace My dear…

My dearest Nokia 3230.

(Hmmm.. anyway... I am not too good in selecting a mobile.. Any suggestion for a good handset?  I want a good quality camera phone which is not so expensive.. please send in your suggestions.. so that I can ask my husband to "SURPRISE" me on my birthday...!)

A Dream Voyage

My teacher gave me a worksheet with a pictue of an astraunut, and some words - dark, scary, light, proud. and asked me to write a story using the image and the clue words, and to give a name to the story.
Here is what I wrote with the help of my mother.  Hope you also will like it.

It is not as scary as I thought!  I said to myself when i stepped down from the spaceship.  I felt proud to be the first kid to land on moon.  I felt very light though I had those heavy spacesuit on me!  I saw in TV that there is water on moon.. where is it? I looked around.... I felt few droplets of water on my face.  Wow!  I was thrilled.. not just water, there is rain in the moon!! I screamed out of joy!


Wake up Ranju!!! Its getting late to school!.. I opened my eyes to see my mother sprinkling water on my face!.. Ooops that was a dream?  I moved out of the moon.. sorry.. the bed!


Niranjan. K.
III B

Akshaya Pathram

What was Akshaya pathram made of? Wood ? Clay?.. whatever… I have heard that this rice bowl which was presented to Pandava by Lord Krishna gave them food whenever they needed and saved them from Durvasa Maharshi's curse!.. Now what made me think of this now?  I was just thinking if my kitchen sink was made of the same material .. or at least it has been blessed with a similar "never empty" boon.  It just doesn’t get empty!  Each member of our family generously contributes towards its "full-fill-ment."

The sink is very small…with just a pressure cooker and a milk boiler, the sink becomes full.  Should do something for this… I thought, aloud.  "Try cleaning them immediately after the use!"… came an asareeri from the TV room!  I pretended that I did not hear that.  I tried switching from washing bar to liquids, then to fragrant liquids, still no satisfying results.

Yesterday, I was reading a book on Feng Shui and the mirror placement theory was amazing.  It says whatever that is reflects on a mirror, its energy is doubled in that home.  If your kitchen mirror reflects the dining table, the food will be doubled and it also warns that if the table is covered with clutter, what is getting doubled is your workload and mess!  If the mirror is reflecting a family photo, it symbolically doubles the family harmony.

I rushed to my kitchen mirror and checked whats seen on it!!! Yes.. you guessed it…. My kitchen mirror reflects the sink on the other corner!...Got the culprit!!!

I have now moved the water dispenser can in between so that it blocks the sink from getting reflected on the mirror.. Lets See!!!

ADDENDUM:  The above post was written just for fun.  By blocking the sink from getting reflected on a mirror is not at all going to help as you all might have guessed.  Be it gets reflected or not reflected, Vim/Pril, Me, and the Scotch Brite should work together to clean the sink!..... and, though I do believe that Feng-Shui is effective and not any blind faith, nowhere in its scripts either in paper or in the web says that sink will remain dirty if it is reflected on a mirror.  The poor mirror is absolutely helpless.. please do not blame it!  I was just finding reasons to mask my poor skills in time management.  Whatever schedules or plans I device, the 1-year-old at home forces me to alter it.  If I go to the sink when she is awake, she comes near it and does the Kate Winslet act of standing on her toe to reach the spoon or handles that are popping out…. And when she is asleep.. my priority would be doing my editing job, or I may lose my job.  So this gets postponed until evening when the "men at home" are back home and would take care of her and I start my romance with the sink!

Baby's Day Out!

Amme..boocha..!  I heard Sanju announcing from the other room.  She saw her first boocha (Poocha/Poonai/Billy/Cat) in life from Kerala this time.  After that, whenever she noticed something hairy or furry (be it the edge of a woolen shall, our neighbor's Pomeranian pup, the marble mermaid doll with little hair, or even an onion top) she would announce …"BOOCHA!"

Even this time, I thought she just found something like that and I continued with my washing, but she was not ready to leave me… she tried to explain about this new boocha she saw in her language with some gestures eyes wide open…. So I followed her to the next room and she pointed to the corner behind the door…!  Oh not again!... it’s the baby squirrel… When the mamma is not around these babies are adventurous and comes out of the carton box.  Though its nice to watch these small squirrels running here and there, its very very painful if something happens to them.  One of them fell into a bucket of water last week and we noticed it only after it was dead.. another one ran out to the terrace and a crow flew down and picked it up … all in a few seconds .. in front of us! L

I closed all the doors towards terrace so that it wouldn’t go out until its mamma is back.  It was just running here and there and not interested to eat the pappad we offered or was not interested to climb on the ottadaikutchi (long stick broom) we kept for it to get back to its "home" above our kitchen rack.  Then I thought of taking a picture of it and waited for it to settle somewhere.  After some time, I saw it resting on my pressure pan lid and ..wow! what a picture its gonna be! I was just about to click when Sanju jumped in between to pull its tail shouting.. "amme! Itha boocha!" .......and its gone!

Will post the picture of any of these babies one day! before they are grown up.. Their mom is too shy to pose for a camera.. I have tried many times before!

HAPPY NEW YEAR TO ALL

NIRANJAN. K.
III B
The Study - Le Cole Internationale
Pondicherry.

New Year Resolutions!!!

New year is the best time to make a new change.. plan for new goals…take a new resolution..


Not many of us succeed in following our resolutions. Due to many reasons, many quit them in between or keep postponing it.

The first hurdle is to chose the right resolution. We plan something which is above our ability limits or interests (expecting a miracle!). Choosing a realistic goal and working towards it is the best way to succeed. A resolution which we believe is achievable and is interesting to us. Otherwise chances are high to give up after a couple of months.

You can have a big or a long term goal with several milestones or many smaller resolutions. This assures that you have many successes to celebrate! Yes, do celebrate on each resolution's success and completion of each milestones!

There maybe setbacks, but never give up, start afresh immediately (and do not wait for the next new year to renew the same resolution!!..)

Trust yourself. We believe that we are not good in following a resolution and keep sending messages to the brain that we may quit soon and at one point, we quit….(We knew about it already!!!.. right?). If you believe, on the other hand that you can do it, you will do it. Never underestimate yourself!

The other hurdle is lack of interest. Your choice of resolution doesn’t interest you for so long. You just chose a random resolution you thought many are taking or which your friends decided. Nothing specific about you and hence easier for you to quit. Chose a right resolution which you really want to follow and not on influence of your friends or family.

Never generalize your plans. Give precise dates and milestones. When you generalize the goals and the timeframe, you blissfully begin to procrastinate, as these were never in your usual schedule.

Hmm….all those who know me well are really having a great ROTFL there..!! I know!! C'mon friends, by writing all these, I am also motivating myself, COOPERATE!!!

Have Great Resolutions… Have a HAPPY NEW YEAR!!!

Naivedyam

We used to offer the first food we prepare in a day as naivedyam to God in our puja room. One day we were surprised to see the roti we kept there disappeared. We thought the kid might have taken, so did not bother about it. The next day when it repeated, we asked the kid who said he did not take it and there was no chance too, as it was ragi roti which he did not like at all! We were clueless! God accepted our naivedyam as prasadam?? But still couldn’t believe it. One day as there were nothing special, we kept two biscuits, that too disappeared!! God accepts Marie biscuits too? Yes, as said in Bhagavat Gita,

"Patram pushpam phalam toyam
yo me bhaktya prayacchati
tad aham bhakty-upahrtam
asnami pryatatmanah"

(whatever that is offered to God with love and bhakthi, be it a leaf, flower, fruit or water, he accepts it!). We thought of sharing this experience with our family and friends after waiting for another day.

The next day, I moved my computer towards the door, so that I can see the puja room and the puja table and began my usual jobs. After some time, I saw someone peeping through the window…. a squirrel!! I remained still and just let the eyeball watch her! She moved fast towards the puja room as she knew the way very well. I tiptoed behind her and peeped in to watch her. She jumped up to the puja table, holding the dosa with her front feet began chipping it from one edge.. when she almost finished it, she noticed me and left the remaining dosa there and escaped through the window!.. Now this incarnation of God knows that we wouldn’t do anything to it, so she comes in even if we are around.  If nothing else is kept, she pushes off the Annalakshmi and finishes the rice in which devi was sitting!..She is just scared of the little one in our home now who did not allow her to share the pori (puffed rice) from her plate and chases her whenever she sees her, unlike her brother who would jump up on to the chair leaving her to finish from his plate.

Now, how did I find it was a SHE?... She just gave birth to 4 little squirrels in our TV carton!.. She'z gotto be a she.. rite?

Continued here

We are maid for each other!

Not just for marriages, you should match horoscopes with your maids too!

I wonder how my mother managed to do all the household jobs without complaining. Not just my mother women in those days, my mother in law, my aunties …No washing machine, no mixer grinder, no vacuum cleaner… still they survived without complaints.. without maids….Maybe the earlier versions of God's products were more efficient to work without service packs or patches!

The first maid I remember in my life is Ittha. She worked for my grandmother. She had some speech disorders, so only we knew what she speaks. It was fun to talk to her, but was not the same for her. She never liked me. She rather liked Neyyuttan (she means Nijuttan, my brother) or Monuttan (my cousin brother) just because they gave her a "pachanottu" (the green 5-rupee note) or a "chonna nottu" (the red 2-rupee note) whenever they came for vacations. I now realize that we had "madhyama porutham."

Then a need for a maid did arise only when my son was born and I began to work in Chennai. We appointed Valli who was a gentle woman with a smile always…We had to say good bye to her when we moved in to Pondicherry. With her I guess I had an "Uthama porutham."

In Pondicherry, I had to look for a full time maid as now my mother also planned to go back to Kerala. My husband arranged Mary for me through his office contacts. Though Mary's main duty was to take care of my son, she began to bring both her kids to our home as she had no place to put them .. I ended up baby sitting for all the three kids of almost same age!!… had to send her off politely.

Radha joined me after some days. A well dressed, well mannered, woman who came in cycle everyday. This was love at first sight. My son also liked her. She volunteered to cook for me too.. learnt many Tamil cooking tips from her. "Pathil pathu sreshta porutham!" One day, stupid me thought this hardworking woman deserves more as she is managing a big family including her in-laws single handedly. When the office was hiring for cleaning and maintenance, I asked my husband if he would get her that job.  What will you do then? ..he asked me. I will ask her to find one for me, but she deserves this job and if we don’t do it, we will feel guilty later... I said.  He too felt we should do something for this hardworking lady and she got the job! She arranged another maid for me..
Lalitha.. this stout lady joined with conditions though! She came from a "respectable family" she said. So I should not send her to shops as her relatives who live nearby might see her working for someone! Also she wouldn’t dry the clothes outside… which then became my job.  When the I-can't-do-this list began to grow, I had to send her out!

The next female was again another Mary a short and stout lady, who always smiled, very rarely spoke anything.  I had no other way than to let her remain at home when I went to my son's school and picked him up in the afternoon. We began to notice unknown numbers in our bills…and came to know that they were made during this time when I went out! I dint tell her directly but asked her if she knew one of those number that I got a call from it. She acted as if she did not know, but this was stopped and that was what we wanted. One day as I entered a room where she was mopping, I found her opening my handbag and the moment she saw me she threw it away! I really do not know if she has done it even before!

Total poruthakkedu!

Then there was a loong gap to get another one. Gooodd! Send me a maid… I find it difficult to manage without a maid! My husband laughed when I prayed at the temple nearby..when we came out, our regular pookkaramma asked, Yemma unakku velaikku aal venuma? Without missing a second, I said YES! to her... and turned to my husband and said "Godsent!!"..She pointed towards a frail old woman sitting there.. She said that lady's husband brought in a second wife (I cant type the exact word she said, I have word sensor on!) and sent this lady out.. Her son also doesn’t take care of her listening to his wife! My husband was not as excited though.  He asked me to think a lot before appointing her. She does not even have a home and it’s a trouble to allow her to stay with us. If you ask me, I would say No to this lady. Then its your wish…. He said at first, but then later agreed to me as he couldn’t think of helping me at kitchen too!

Amma, enakku ethachum thailam venum kal valikkuthu..

I gave her Eucalyptus oil. She stretched her leg to me and pointed to her ankle… "inge!" !!!!

She expected me to rub it for her.. un amma mathiri nenachu thechu vidu!!!

Enakku konjam velai irukku..do varren..!! I moved from there as if I did not notice my husband who was trying to resist laughing!.. When asked her to wash plates for us dinner.. she said.. innikku nee seyyu! Nalelernthu naan.. okva?

The next day morning in bed, I felt something scratching on my feet. I woke up to see this lady grinning at me! Enakku kaliela oru tea venum.. illena mudiyathu.. kasu kodu tea kadayile poi kudichuttu varen!.. I told her I will prepare tea and that she needn’t go out for it. She did not like my tea.. nalelenrthu enakku mattum nee STOPSTAR (she meant Topstar) vangu.. intha thool nallalle (TATA Gold leaves). Enakku oru saree venum, soap venum, powder venum, seeppu venum, sappal venum.. the list went on.  The next day she asked for another podavai, this time she was particular that she needed a saree with zarigai!..  "koyile le naalu peru pappangalle..." she said.  Question of porutham doesn’t arise at all!!

Then came Sivakami, who was good and worked for me for soo long, but recently when someone lured her with thrice the salary I gave, she quit! SIMBLE! (Hope Nina is not reading this!)

Then Saraswathi, who worked in 6 different houses. She was rather a minnal, you never see her entering.. zoom she goes, leaving me working on the after effects of her work, rubbing and washing off the soap from the vessels, checking the dustbin for spoons, my son's sketch pens, keys.. whatever were on the floor when she mops or cleans goes straight into the bin. She said she will do only washing the dishes and mopping the floor, for whatever she did other than that, she needed extra kaasu!, Sanju has just began to walk and she fell one day as the floor was not yet dry after her mopping. When asked her to squeeze it out well before mopping, she said "da parumma… neraya thanniyoda thodacha than enaku oreyadiya ella roomum thodaikka mudiyum naan aaru vootla vela seyren.. oon voodoo mattum thechu thechullam irukka mudiyathu ..ishtamiruntha vachukka.. illena vaanaam"… I had nothing else to think about it.. I said, "vaanam!" asked her to leave at that moment and did not mind her crying or mannippu requests.

Lakshmi, the last maid worked for me till deepavali always complained me about her husband who was not taking care of her or the children. Impressed with her work, I gave her all my son's old clothes, old school bags, my dresses, some accessories. After deepavali, she did not return the day she said, instead I got a call that she had a conflict with her husband and is staying with her parents and will not be coming after that!

Enough is enough!!! No more maids.. let us share the jobs and manage the schedule accordingly, we decided. We prepared our own time charts according to son's school timings, baby's sleep schedules.  We expect no one to do it later, we do it then and there.

Maid for each other!

Athevide?

Pathidev is as usual in the last minute hurry to go to his office.. he just finished reading his newspaper!

I am in the kitchen preparing the hot tea which he wants with his breakfast.. I prepare it just after he comes from his shower so that the tea is really hot (if itsn’t hot he would tell me… chayakku neriya oru pani.. paracetamol vendi varum!

Edo… athevideya .... its from his room now!

Ethu? I asked.

As usual he has “athu” in his mind and expects me to read his mind!

I switched off the chaya preparation and went to his room. He was busy searching for something with a shirt in his hand.. so its not the shirt he is searching for…I guessed.

Socks aano thirayunnathu?

Alledo, matte athu evide! again busy searching without even looking at me!

Then it must be the trousers.. I took one out and gave to him.. he grabbed it from my hand and kept it back to the cupboard..!! but with an anguished look!!

Ithalledo! matte athu! .. this time.. he was shouting!
Deivame.. what did I do? I was trying to help!

At last with a smile, he said..”kitti!”and took another shirt!

But you had a shirt already in your hand?

No I dint want to wear that one.. I was searching for this..he put on the shirt hurrily and asked me.. “Chaya readiyalle?”

Ayyo illa .... I switched it off as I came to help you finding this!

Ennittu neeyano kandupidichathu.. nhanalle?

ITHU PAZHAYA KATHA!

INI MENTOS KI DUNIYA!

This happened recently.. the scene is the same … another busy morning!

Edo .. athevide?

I smiled… preparing puttu in one stove and chaya on the other..!

ah! athalle... athu avideyundallo... I really din’t know what is the “athu” this time also..

Now he is baffled .. “Ethu?” he asked me back.
aa athalle .. matte athu...athu avide vachittundu…and continued filling my puttu kutti with puttu podi!

Evide?

Athinte mukalil ...as I filled in the next layer of coconut.. I visualized him searching on all the available “mukal” in that room.. above the cupboard, above the table… he he he

Nha kitti!

Nhan paranhille avideyundennu!... come for breakfast.. its ready with your hot chaya!

Breakfast is ready.. his hot chaya is ready… at the same time.. I was helping him searching!!

Till this time.. I don’t know what he was searching that day!!!

I am luving it!!!!

A Second Child?

I got lot many opinions on whether or not to have the second one.

“What??? Gone crazy? We are gonna suffer even for one child’s education and bringing up.. and thinking about another one? Grow up!” shouted some of friends and same aged relations.

“Your son will become a lonely child and he really needs a company… plan soon before its late..!!” said the oldies in the family.

“Investing 10 to 15 months of your job and income?” said some friends. “Be happy with what u have!!! ”

“Single children will develop behavioral problems. They should have another one to fight with and to play with so that they will know to face the world.” Oh! I was worried and began noticing my son… if he is showing any behavioral issues… and even when he jumped out of joy or screamed like the “George of the jungle”.. I wondered if this is a behavioral disorder!

Every family get together, I prepared some answers for both.

Now, whenever I have something exciting to share or met a person after a long time, or any old contact sent an invitation in Orkut, its my brother’s number that I dial first… ‘coz he knew all persons in my life “from birth.” He dint bother if it would hurt me if he said the truth that I looked bad in a dress or the way I behaved on an occasion was not appropriate… he would also say how much he admired for some other gesture or if the fish curry I made was the best he has ever had…. His comments were real and that’s for what we need siblings for… they are real… So I thought I will go for one now and I said I want a girl. Again came a number of opinions..

“What if its not a girl?” a boy and a boy is a bad sibling pair. They fight more than girls and it would be a mess and noisy at home. Boy siblings would have ego clashes even when they grow up!.... but girls make good friends when they grow up… elder sister and younger brother is good.. but most of the case, the sister outsmarts the boy… elder brother and younger sister would love and care each other!!!

All hypothetic!.. I have so many examples that goes against with all these assumptions… I moved on .. but I still want a girl! Not for any of those comments above. “then for what?” asked my Gynec. I need a girl for whom I can buy designer bindis, who would wear colorful hair bands, who has a lot variety of dresses, who can wear jewelleries, who can wear a pattupavadai… … for these boys, all you have is a denim or a khakhi! ..

“its for the same reasons, many here wish for a boy!” she said.

As it was not a planned pregnancy, I couldn’t check with any Chinese chart or any such things.. still I took all the “boy or girl” games in the web. I added all the sites which said “it’s a girl” to my favorites and others I skipped. Whenever someone predicted looking at my tummy, I said “thank you” with the widest grin if they said it’s a girl, and if someone said its gonna be a boy, I explained “no no I had a big tummy before as I am fat.. so predictions on the shape of my tummy may not be accurate..” and never talked to them then!!

Many hits in the web said if the fetal heart rate in the sonogram report is 139 or above, it’s a girl and if its less, it’s a boy. I jumped out of joy when the first trimester report read as 167 bpm. I asked the doc about it and she said she never heard about such a study and she said “your baby is hyperactive.. athanale than 167 beats per minute!” I discussed it with my husband.. later in the evening he showed me sites which proved it wrong.. “they do not have enough data.. since it is illegal.. they are just creating a confusion..” I told him.

The second scan also had higher rate… 176. now I confirmed it’s a girl. For the last trimester, my parents were with me.. and my mother came with me for the scan. I went pale when I received the report.. fetal heart rate equals 135! My mom couldn’t resist laughing…. She began informing all about it and I received phone calls from my cousins and friends to console me and to laugh at me..! whenever I had a pain or movement, my mom would ask “payyan othaikkirana?” and whenever they discuss with my son about the baby, they all began referring “avan..”

“Nisha.. you are now revived from your anesthesia, your baby is also healthy!” Said my anesthesiologist after the C-section… boy or girl? I asked. My gynec came to me and said, “Hey your theory seems to be correct.. I will check that from now on in my patients. It’s a girl as you wanted. Nishakku Nisha puyal annikku oru kuttippuyal poranthirukku..” (she was born on November 26th.. the day we were hit by Cyclone Nisha).

Sanjana... Sanju.. the cyclone kid turns one year on 26th of this month.